22.10.2011.

KRATKA HISTORIJA MUZIKE

Muzika postoji od najranijih perioda u istoriji čovečanstva. Najpre je postojala samo u vokalnom obliku, da bi kasnije nastajali instrumenti koji su imitirali zvuke iz prirode. Pesme su često bile povezane sa verskim ritualima, to se nastavilo kroz Srednji vek, jer je i Crkva uvidela veliku manipulativnu moć muzike. Tada nastaje Gregorijanski koral koji će krajem XX veka doživeti svoj preporod. Najveći uticaj na muziku tog vremena imali su monasi sve dok renesansa (XIV - XVI vek) nije stvorila kompozitore kao što su Đovani da Palestrina i Orlando di Laso. Umetnost je cvetala zahvaljujući finansijskoj pomoći bogatih. Nakon renesanse koja je poljuljala autoritet Crkve sa barokom se javlja potreba da Crkva pokaže da je još uvek onako moćna. To je sa jedne strane postizala inkvizicijom, a sa druge kitnjastim izgledom svojih institucija i punoćom zvuka kompozicija Baha i Hendla. Svetovni muzičari radili su opere, a duhovni oratorijume. Sve to je omogućilo idealne temelje za nastanak klasicizma. 3 muzička genija koja su veći deo života provela u Beču, Mocart, Betoven i Hajdn, oživeli su duh starih vremena i muzičke oblike kao što su sonata, simfonija i gudački kvartet. Betoven već spada u preteču romantizma. Krajem tog XVIII veka muzika se konačno spušta sa dvorova u narod i otvaraju se muzičke škole. Romantizam je epoha koja se prožima i kroz muziku i kroz književnost i kroz slikarstvo. Za njen razvoj u muzici najzaslužniji su Šubert, Šopen, Šuman, Mendelson, Berlioz i Brams, kao prva garnitura, a kasnije virtuozi Paganini i List, pa Vagner, Štraus, Maler i Verdi koji nastavljaju opersku tradiciju. Sredinom XIX veka nastaju nacionalne škole u Evropi (Ruska petorka. Češka škola i dr.), pa smo i mi ubrzo uhvatili korak sa svetom nakon oslobađanja od Turaka (počeo je razvoj narodnih pesama i mešovitih ritmova).

Krajem XIX veka po uzoru na slikarstvo impresionizam se javlja i u muzici! Kao što su Mone i ostali impresionisti ređali boje jednu do druge, Debisi i Ravel ređali su instrumente od svetlosti ka tami. Vreme ozbiljne muzike završava se avangardom, koja je po mom mišljenju, već sama po sebi bila degradirajuća, ali šta se može očekivati od umetnosti koja nastaje u opštem strahu početkom XX veka? Ipak, vredi pomenuti imena vezana za ovaj period kao što su Rihard Štraus (predstavnik nemačke škole), Šostakovič (predstavnik ruske škole), Bendžamin Britn......